دسته بندی | آمار |
بازدید ها | 3 |
فرمت فایل | doc |
حجم فایل | 58 کیلو بایت |
تعداد صفحات فایل | 16 |
پیشگفتار
عزادارى و برپایى مراسم ماتم در سوگ خوبان و اولیاء خدا امرى است که ریشه درقرآن و سیره نبوى(ص) وسیره امامان(ع) دارد. این عزادارىها مصداق مودت اهل بیت(ع) است. (شورا، آیه 23).
در سیره امامان(ع) هم برنامهاى که هرگز در هیچ شرائطى ترک نشد برپائى عزا بر سالار شهیدان امام حسین(ع) بود. امام سجاد(ع) پس از امام حسین(ع) تا زنده بود در هر مجلس از داغ حسین مىگفت و در حقیقت مجلس عزا برپامىکرد. امام باقر(ع) هم در شرائط سخت و خفقانى دستور مىداد روز عاشورا عزاى امام حسین را بر پا کند. مالک جهنى مىگوید امام باقر(ع) در روز عاشورا فرمود: همه براى امام حسین گریه کنند و اهل خانه را دستور بهگریه بر حضرت مىکرد. (کامل الزیارات، ص174) همین سیره را حضرت امام صادق(ع) و امامان دیگر (ع) داشتند آنها بر این امر اصرار داشتند که از رهگذر عزادارى و برپائى عزاى سالار شهیدان چراغ پرفروز نهضت حسینى روشن بماند که ماند. در ادامه به نمونه ای از مجالس عزاداری امام حسین (ع) اشاره می کنیم: