دانلود مقاله درمورد خلاصه ای از عملکرد مهندسین در سالن دستگاه اداره مخابرات
| دسته بندی | شهرسازی |
| بازدید ها | 11 |
| فرمت فایل | doc |
| حجم فایل | 24 کیلو بایت |
| تعداد صفحات فایل | 37 |
*مقاله درمورد خلاصه ای از عملکرد مهندسین در سالن دستگاه ادارة مخابرات*
مقدمه
آنچه از این گزارش بدست آمده است خلاصه ای از عملکرد مهندسین در سالن دستگاه ادارة مخابرات می باشد با توجه به اینکه تمام مفاهیم فنی در این مجموعه را بصورت گسترده نمی توانیم توضیح دهیم و در زمان موعد مقرر هم نمی گنجد به گزیده ای از عملکردهای مهندسین در این مجموعه اکتفا می کنیم و بدین ترتیب نام گزارش کار را روشهای نگهداری مراکز دیجیتال s12 و اطلاعات عمومی مهندسی نگهداری می نامیم.
یکی از هدفهای ما در این گزارش این است که بدانیم چطور می شود در همة سالن ها بطور همزمان عملیات حفظ و نگهداری صورت پذیرد.
در پایان با تشکر فراوان از آقایان
مهندس پور حسین (استاد دانشگاه)
مهندس قربانی (رئیس سالن)
تاریخچه مخابرات:
در سالها پیش و در زمانی که مردم نمی توانستند با یکدیگر ارتباط هوایی بدون اینکه همدیگر را ببینند برقرار کنند شخصی به نام الکساندر گراهام بل در سال 1899 میلادی بوسیلة یک پردة نازک مقداری کربن و زغال و یک دهنی و گوشی اختراع جدیدی را بوجود آورد که توسط آن دو نفر با یکدیگر ارتباط برقرار می کردند این سیستم تا زمانی که تعداد مشترکین 5 نفر بودند و هر مشترک به وسیلة دو زوج سیم به مشترک دیگر وصل می شد دوام داشت اما وقتی که تعداد مشترکین بیشتر شد دیگر یک نفر نمی توانست همة مشترکین را کنترل کند پس تصمیم گرفتند یک مرکز تلفن بوجود آورند که در این مرکز یک نفر به عنوان اپراتور بود و هر شخصی به طور مثال با شخص دیگری کار داشت ابتدا به اپراتور زنگ می زد و اپراتور با آن شخص تماس می گرفت و بوسیلة یک رابط یا سیم این دو خط را به هم وصل می کرد این سیستم در ابتدا موفق بود چون تعداد مشترکین یک شهر کم بود و فقط افراد تحصیل کرده و دارای مقام تلفن داشتند اما بعدها که تعداد مشترکین بیشتر شد تصمیم گرفتند مرکز تلفن ها را بیشتر کنند و تعداد اپراتورها را نیز بیشتر کنند و برای هر نفر یک شماره در نظر گرفتند مثلاً برای یک منطقه 29-23 و برای منطقة دیگر 39-30 و همینطور در یک شهر شماره دادند و این امر ارتباطات را سریعتر و آسانتر می کرد و بعدها یک فرد انگلیسی آمد و سیستم ECG را راه اندازی کرد تا ارتباطات بهتر و سریعتر انجام شود و بعدها یک فرد آلمانی این سیستم را کامل تر کرد و سیستم EMP را راه اندازی کرد این سیستم که به سیستم مکانیکی نیز معروف بود و تا چند سال پیش هم کاربرد داشت و البته هم اکنون در کشورهای عقب افتاده هم کاربرد دارد در این سیستم از عمل مکانیکی استفاده می شد بدین صورت که هربار دو خط با یکدیگر ارتباط برقرار می کردند باید روغنکاری و تمیز کاری می شد که این کار هم حجم بیشتر و هم فضای زیادی را اشغال می کرد و مدت زمان زیادی را صرف می کرد و امکان اختلال بین خطوط هم وجود داشت دانشمندان پس از تحقیقات فراوان به این نتیجه رسیدند که با پیشرفت الکترونیک و سیستم های دیجیتال از این سیستم استفاده کنند تا هم بتوانند تعداد زیادی مشترکین در یک سالن دستگاه جا بدهند و هم احتیاجی به روغنکاری و تمیزکاری نبود و سیستم بصورت خودکار همة این کارها را می کرد و سیستم های متعددی وجود دارد مثل سیستم s12 که سیستم امرکایی است یا سیستم‌های دیگری مثل E WSD یا NEC یا Hvawei و سیستم دیگری که در جهان امروزی وجود دارند و هر کشور با یک نوع سیستم دیجیتالی کار می کند که در ایران بیشتر از سیستم s12 استفاده می شود ذکر این نکته هم حائز اهمیت است که اصولاً مراکز تلفن و ادارة مخابرات در هر شهر یا منطقه در وسط آن می باشد تا بر تمام نقاط تسلط داشته باشد در سیستم مکانیکی یا همان EMD در یک سالن دستگاه تا 30 هزار خطوط تلفن وجود داشت اما در سیستم دیجیتالی یا s12 این 30 هزار تا به 80 هزار در هر سالن افزایش یافت حال می خواهیم در مورد کابلها و کافوها و ارتباطشان با سالن دستگاه توضیحاتی بدهیم در سالن دستگاه MDF در یک طرف قطعه هایی مربوط به پیش شماره های آن منطقه وجود دارد و در طرف دیگر قطعه هایی برای متصل کردن خطوط به مراکز شهر می باشد حال ما یک خیابان اصلی که تعداد زیادی کوچه دارد در یک منطقه را در نظر می گیریم که تعداد زیادی خط تلفن احتیاج دارد ابتدا ما تعدادی کافو برای این خیابان در نظر می گیریم که بین کوچه های این خیابان تقسیم می شوند که بطور مثال اگر این خیابان 10 کوچه داشته باشد 5 کوچه برای یک کافو و 5 کوچة دیگر برای کافوی دیگر در نظر می گیریم حال تعدادی کابل پست در نظر می گیریم هر دو خانه یک کابل ممکن است برای یک کوچه که 20 متقاضی دارد تعدادی 10 کابل بخواهیم یا برای دو کوچه که تعداد متقاضی آن کم است 10 کابل بخواهیم و بعد از این کار دو رشته سیم از کابل به خانه وصل می شود.
دانلود دانلود مقاله درمورد کامپوزیت های دندانی
| دسته بندی | دندانپزشکی |
| بازدید ها | 5 |
| فرمت فایل | doc |
| حجم فایل | 41 کیلو بایت |
| تعداد صفحات فایل | 33 |
*دانلود مقاله درمورد کامپوزیت های دندانی*
کامپوزیت های دندانی :
کامپوزیت های مورد استفاده در دندانپزشکی ترمیمی (کاموزیت دندانی) در اوایل دهه 60 میلادی بوسیلةBowen به صورت تجاری معرفی شدند ]1-3[. از آن زمان در کامپوزیت های دندانی تحولات زیادی صورت پذیرفته تا خواص فیزیکی و مکانیکی آنها بهبود یابد . برای رفع مشکلاتی چون سایش کامپوزیت ]4-7[، جمع شدگی پس از پخت ]8-9[، جذب آب ]10[ تلاشهای زیادی صورت پذیرفته است .
یک کامپوزیت دندانی از اجزای گوناگونی تشکیل شده است . این اجزاء شامل مونوسرهای مختلف ، پرکننده ، عوامل جفت کننده ، آغازگر ، شتاب دهنده. پایدارکننده و افزودنیهای دیگر است . شناخت ساختار شیمیایی ، ترکیب و خواص هر یک از این اجزاء می تواند به ساخت کامپوزیتی با خواص فیزیکی و مکانیکی خوب کمک نماید ]11[.
کامپوزیت دندانی ترکیبی شامل فازی پراکنده با مقاومت زیاد و ماتریسی با مقاومت کمتر است که صورت ریزتر می توان آن را به فاز ماتریس ، فاز پراکنده و فاز بین سطحی تقسیم کرد.
1- فاز ماتریس شامل مونومررزین ، شروع کننده برای آغاز پلیمریزاسیون رادیکال آزاد (نوری یا شیمیایی) و پایدار کننده است .
2- فاز پراکنده شامل ذرات تقویت کننده ، مثل ذرات شیشه ، کوارتز ، سیلیکای کلوئیدی .
3- فاز بین سطحی که شامل یک عامل جفت کننده مانند اورگانوسیلان است . جفت کننده دارای گروههای عاملی خاصی است که فاز ماتریس و پراکنده را به هم می‌چسباند .
در کامپوزیت های دندانی خواصی چون استحکام ، مقاومت سایشی و سختی ، بیشتر به فاز پراکنده و فاز بین سطحی و خواصی مانند پایداری رنگی و تمایل به نرم شدن به فاز ماتریس بستگی دارد . خواصی نظیر جمع شدگی ناشی از پخت و جذب آب به ویژگیهای هر سه فاز بستگی دارد]12[.
هر چه در طول سالیان گذشته تغییرات زیادی در ترکیب دهنده کامپوزیت های دندانی ایجاد شده است . اما بیشتر آنها در مورد پرکننده ها و سامانه های شروع کننده پلیمر شدن بوده است و مونومری که امروزه در اکثر کامپوزیت های تجاری استفاده می شود مونومر دو اکریلاتی ، 202 بیس 4 ](2-هیدروکسی-3-متاکریلوکسی) پروپیلوکسی فنیل[پروپان (Bis-GMA) یا مشتقات آن است . بنابراین سامانه مونومرهای کامپوزیتهای دندانی هنوز می تواند هدفی برای چالش در زمینه بهبود خواص کامپوزیت ها باشد ]12-15[.
اجزای کامپوزیت دندانی :
فاز ماتریس (رزینهای مونومر)
رزینهای اپوکسی :
رزین اپوکسی توسط دندانپزشک امریکایی R.L.Bowen مورد توجه قرار گرفت . رزینهای اپوکسی (شکل 1-1) می توانند در دمای ااق سخت شوند و جمع شدگی کمتر دارند و چسبندگی آنها به اغلب سطوح جامد خوب است .
شکل 1-1 رزین اپوکسی : بیس فنل آ-دی گلیسیدیل اتر
ضریب انبساط حرارتی مناسب ، چسبندگی به ساختار دندان و پایداری رنگ رزینهای اپوکسی باعث شد تا اولین کامپوزیت های دندانی از ترکیب این رزینها با پرکننده هایی چون کوراتر یا ذرات چینی ساخته شود . هر چند این کامپوزیتها در ترمیمهای غیرمستقیم نتایج خوبی نشان دادند ولی سرعت سخت شدن پایین ، مانع از استفاده آنها بعنوان مواد پرکننده مستقیم شد ]12[.
رزینهای Bis-GMA
با توجه به عدم کارایی رزینهای اپوکسی در سالهای 1960 میلادی ، Bowen مونومری ساخت که باعث توسعه کامپوزیت های دندانی شد ]1-3[. این مونومر Bis-GMA بود که در واقع ساختاری مشابه رزینهای اپوکسی دارد با این تفاوت که به جای گروه اپوکسی شامل گروه متاکریلاتی است . Bis-GMA از ترکیب بین فنل A و گلیسیریل متاکریلات تهیه شد . بعدها از ترکیب بیس فنل آ-دی گلیسیدیل اتر و متاکریلیک اسیدسنتز گردید ]18[ ، شکل (1-2).
شکل 1-2 - ساخت Bis-GMA
Bis-GMA می تواند از طریق پیوندهای دوگانه انتهای خود وارد واکنش پلیمر شدن شود . ساختار حجیم این مونومر دو عاملی و اندازه آن باعث فراریت کمتر ، جمع شدگی کمتر و سخت شدن سریع می شود که محصولی مقاوم را حاصل می نماید .
گرانروی بالای این مونومر باعث می شود که نتوان پرکننده های معدنی را به خوبی و در مقادیر زیاد به آن اضافه نمود . بنابراین برای بهبود فرایند اختلاط رزین و پرکننده ها از مونومرهایی با وزن مولکولی کمتر و گرانروی پائین تر (تری اتیلن گیلکول دی متاکریلات (TEG-DMA) و یا تری اتیلن گیلکول دی متاکریلات در کنار آنها استفاده می شود .
رزین Bis-GMA دارای گرانروی حدود mpa.s1.000.000 () و تری اتیلن گلیکول دی متاکریلات حدود mpa.s10 () است ]12-17[.
هرچه گرانروی مخلوط مونومرها کمتر باشد ، پرکننده بیشتری را می توان به آن افزود که منجر به بهبود خواصی چون سختی ، استحکام ، سفتی و ضریب انبساط حرارتی و جمع شدگی کم می‌گردد]18-19[.
با پلیمر شدن مونومرها ، رزین جمع می شود ، بدین علت که مونومرها با یکدیگر پیوسته و تبدیل به پلیمر خطی یا شبکه ای می شوند . نیروی بین مولکولی در مونومرها از نوع واندروالسی و فاصله آنها در حدود 3/0-4/0 نانومتر است . با پلیمر شدن اتصال بین واحدهای تکرار شونده از نوع کئوالانسی با طول پیوند حدود 15/0 نانومتر خواهد شد ، بنابراین موجب جمع شدگی می‌گردد . میزان جمع شدگی به مقدار این پیوندها بستگی دارد یعنی با افزایش جرم مولکولی مونومر جمع شدگی کاهش می یابد و همچنین در یک جرم مولکولی یکسان با افزایش عاملیت (Functionality) جمع شدگی افزایش می یابد .
با پیشرفت پلیمریزاسیون سرعت نفوذ رادیکالهای در حال رشد و مونومرهای عمل نکرده به سرعت کاهش یافته و مانع تبدیل کامل پیوندهای دوگانه می گردد . بنابراین حدود 25 تا 50 درصد از گروههای متاکریلاتی بصورت واکنش نکرده باقی می مانند . شکل (1-3).